Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ?Βουλή των Εφήβων? οργανώνεται από τη Βουλή των Ελλήνων σε συνεργασία με τα Υπουργεία Ελλάδας και Κύπρου. Απευθύνεται στους μαθητές των Λυκείων με σκοπό να καλλιεργήσει το ενδιαφέρον τους για τα κοινά και να τους ενθαρρύνει να διατυπώσουν τους προβληματισμούς και τις προτάσεις τους πάνω σε θέματα που τους απασχολούν.

Οι μαθήτριες του σχολείου μας συμμετέχουν στο πρόγραμμα από τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του(1995-1996).

Υπεύθυνες για τη διεξαγωγή του προγράμματος είναι οι φιλόλογοι καθηγήτριες Γαρυφαλάκη Άννα για τη Β΄ Λυκείου και Κανελετοπούλου Χαραλαμπία για την Α΄ Λυκείου.

Στην Η΄ Σύνοδο της Βουλής των Εφήβων(2003) είχε επιλεγεί ως τακτικό μέλος η μαθήτρια Κοδοσάκη Ελευθερία της Β? τάξης. Συμμετείχε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων. Στο επίκεντρο του προβληματισμού της ήταν οι νέοι άνθρωποι, για τους οποίους εκφράζει την πεποίθηση πως έχουν τη θέληση και τις ικανότητες να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, αρκεί οι «μεγάλοι» να τους δώσουν τις κατάλληλες ευκαιρίες.

Στην ίδια Σύνοδο ως αναπληρωματικά μέλη είχαν επιλεγεί οι μαθήτριες Κουκλάκη Ελένη της Γ΄ Τάξης και η Κουτσανδρέα Μαρία της Β΄ Τάξης.

Η Κουκλάκη Ελένη είχε ασχοληθεί με το θέμα της γυναικείας κακοποίησης. Την αφορμή της την έδωσαν σχετικά βιώματα προσώπων από το φιλικό της κύκλο. Στην εργασία της περιέγραφε τη ζωή μιας φανταστικής οικογένειας, θίγοντας με τρόπο μυθιστορηματικό πραγματικές καταστάσεις. Η εργασία της μπορεί να μην της χάρισε τελικά μια θέση στη Βουλή των Εφήβων, ωστόσο η ίδια πιστεύει πως σημασία έχει η συμμετοχή στα κοινά και όχι η αδράνεια.

Η Κουτσανδρέα Μαρία είχε αναφερθεί στα μειονεκτήματα της σύγχρονης ελληνικής παιδείας, που , όπως υποστηρίζει , προωθεί αξίες που αντιβαίνουν στο αρχαιοελληνικό ιδεώδες. Την απασχόλησε ο ρόλος της παιδείας στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας και ολοκλήρωσε με προτάσεις για τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος.

Ακολουθεί η εισήγησή της Ελευθερίας Κοδοσάκη, όπως εκφωνήθηκε από την ίδια στα πλαίσια των εργασιών της Βουλής των Εφήβων. «Κύριε πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι έφηβοι βουλευτές, γεια σας. Είμαι η Ελευθερία Κοδοσάκη και φοιτώ στο Ράλλειο Λύκειο Πειραιά. Είμαστε εδώ για να καταθέσουμε τις προτάσεις μας, προκειμένου να βελτιωθεί το παρόν αλλά και το μέλλον μας, όπως κάνουν οι νέοι εδώ και επτά χρόνια. Καμία όμως από αυτές τις προτάσεις δε φάνηκε αρκετά σοβαρή και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι καμία δεν έχει υλοποιηθεί. Σκέφτομαι, λοιπόν, πώς είναι δυνατόν οι μεγάλοι να μας χρεώνουν ένα καλύτερο μέλλον, ενώ δεν πραγματοποιούν ούτε μία από τις ιδέες μας;

Ο λόγος μπορεί να είναι ότι για μερικούς η λέξη νέος ισούται με τη λέξη ανώριμος. Για μερικά πράγματα μπορεί να είμαστε, αλλά, όταν μιλάμε για το μέλλον μας, μιλάει η ψυχή μας και η ψυχή μας δεν είναι ανώριμη. Όλοι μας έχουμε όνειρα για το μέλλον. Δε ζητάμε από τους άλλους να κάνουν τα όνειρά μας πραγματικότητα για μας.

Ζητάμε να μας δώσουν την ευκαιρία να τα πραγματοποιήσουμε μόνοι μας. Ίσως αυτές τις σκέψεις τις έκαναν κάποτε οι σημερινοί μεγάλοι. Δεν ξέρω γιατί τις πρόδωσαν, γιατί συμβιβάστηκαν με τη μετριότητα.

Αν και άκουσα σ? αυτή την αίθουσα ότι μερικά όνειρα είναι απραγματοποίητα, ελπίζω ότι κανένας από εμάς δεν έχει συμβιβαστεί και ούτε πρόκειται να συμβιβαστεί με το μέτριο. Η μετριότητα δεν ταιριάζει ούτε με την ηλικία μας ούτε με το ουσιαστικό άνθρωπος, το οποίο προέρχεται από το άνω θρώσκω. Η σημασία του είναι κοιτώ ψηλά, είμαι αισιόδοξος, θέλω παραπάνω. Πιστεύω ότι, αφού είμαστε άνθρωποι, πρέπει το άνω θρώσκω να μας χαρακτηρίζει.

Όλοι έχουμε τις ικανότητες για να γίνουμε και να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Εκτός όμως από ικανότητες χρειαζόμαστε δύο ακόμα πράγματα: θέληση και ευκαιρίες. Το πρώτο το έχουμε όλοι. Για μας δεν πρέπει να υπάρχει το «δε μπορώ», παρά μόνο το «δε θέλω». Μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε, αρκεί να το πιστέψουμε. Το δεύτερο το ζητάμε από τους μεγάλους, προκειμένου, να κάνουμε το μέλλον μας όσο πιο καλό μπορούμε. Το μέλλον στηρίζεται σε μας για να γίνει καλύτερο και εμείς στους μεγάλους για να μας δώσουν τις ευκαιρίες. Αυτό που ουσιαστικά ζητάμε είναι τα δικαιώματά μας στην επιτυχία, στην εκπαίδευση τώρα και στην εργασία αργότερα. Οι μεγάλοι μας λένε να μη βάζουμε μεγάλους στόχους, γιατί το πιο πιθανό είναι να μη τους πετύχουμε. Για το καλό μας, για να μη πληγωθούμε. Εγώ λέω ότι σε έναν αγώνα υπάρχουν πάντα τραυματισμοί. Και στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο θα υπάρξουν πολλοί, αλλά, αν δεν εγκαταλείψουμε τη μάχη, θα νικήσουμε. Στο κάτω κάτω ποιοι είναι αυτοί που θα μας πουν τι μπορούμε να καταφέρουμε και τι όχι. Δεν πρόκειται να αφήσω κανένα να γκρεμίσει τα όνειρά μου. Ελπίζω ούτε και σεις.

Τέλος, θα σας πω μια φράση που ταιριάζει σε άτομα σαν και μας. Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει. Ευχαριστώ»