Η πενθήμερη εκδρομή της Γ τάξης του σχολείου μας είχε προορισμό τη Θεσσαλονίκη και διήρκησε από την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου έως την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024. Αρχηγός της εκδρομής ήταν ο διευθυντής Ζαρκαδούλας Νικόλαος και συνοδοί οι εκπαιδευτικοί Παιδονόμου Αικατερίνη, Παναγιωτοπούλου Μαρία καθώς και ο υποδιευθυντής Πανόπουλος Γεώργιος.
Η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη στο ταξίδι προς τη Θεσσαλονίκη με αρκετές στάσεις για ξεκούραση. Πριν φθάσουμε στον προορισμό μας μια στάση στον αρχαιολογικό χώρο στο Δίον ήταν αρκετή να προσφέρει τη μαγεία της φύσης αλλά και της σύνδεσης με την αρχαιότητα και τη λατρεία των δώδεκα θεών του Ολύμπου. Τη δεύτερη μέρα οι μαθήτριες επισκέφθηκαν τον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας ο οποίος ομολογουμένως έδωσε μια πρωτόγνωρη εμπειρία από τον τάφο του Φιλίππου και της γυναίκας του αλλά και των ολόχρυσων κτερισμάτων που βρέθηκαν εκεί. Αργότερα, η Έδεσσα και οι καταρράκτες της ήταν ο επόμενος σταθμός που ζωντάνεψε το ενδιαφέρον των μαθητριών για να απαθανατίσουν σε φωτογραφίες το υγρό στοιχείο. Η τρίτη μέρα ήταν αφιερωμένη στη «νύμφη του Θερμαϊκού». Αρχικά οι μαθήτριες ξεναγήθηκαν σε όλα τα μνημεία της πόλης, όπως τον Λευκό Πύργο, τη Ροτόντα, την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με την κρύπτη του, την Άνω πόλη με τα αρχαία τείχη, τα κάστρα και τη φυλακή του Γεντί Κουλέ αλλά και τα μικρά σπιτάκια των προσφύγων με τη χαρακτηριστική τους αρχιτεκτονική. Την τέταρτη μέρα οι μαθήτριες βίωσαν τη ζωή στα χαρακώματα αφού μπήκαν στο οχυρό Ρούπελ, όπου οι Έλληνες αντιστάθηκαν στους Γερμανούς κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επόμενη στάση μας ήταν η τεχνητή λίμνη Κερκίνη στον νομό Σερρών, ένας από τους 10 διεθνούς σημασίας υγρότοπους. Αφού θαυμάσαμε τα παράξενα πουλιά, ολοκληρώσαμε την εμπειρία μας με ένα διαφωτιστικό βίντεο με λεπτομέρειες για όλα τα είδη που ενδημούν εκεί. Η τελευταία μέρα της επιστροφής στον Πειραιά είχε ακόμα έναν ιστορικής σημασίας σταθμό, τη Γέφυρα του Γοργοποτάμου στη Λαμία. Από κει κι έπειτα η επιστροφή ήταν πολύ άμεση αλλά οι φωνές, τα γέλια, τα τραγούδια των μαθητριών, που ακόμα ηχούν στα αυτιά μας, μας θυμίζουν τη χαρά της συλλογικότητας που ζήσαμε τις πέντε αυτές ημέρες.